-
1 Menapiorum
city Cassel in France -
2 urbs
city. -
3 urbis
city. -
4 urbānus
urbānus adj. with comp. and sup. [urbs], of the city, of the town, in the city, in Rome: vitam urbanam atque otium Secutus sum, T.: tribus: praetor, Cs.: exercitus, L.: administratio rei p.— As subst n., an inhabitant of a city, city man, citizen, resident in Rome: omnes urbani, rustici: otiosi, L.— In city fashion, in city style, citizenlike, polished, refined, cultivated, courteous, elegant, nice: hominem ut nunc loquimur urbanum: resonare urbanius: sic utroque distinctior et urbanior Cicero, Ta.— Witty, humorous, facetious, jocose, clever: in isto genere urbanissimus: sales: urbanus coepit haberi, H.— Bold, forward, impudent: frons, H.: audacia.* * *Iurbana, urbanum ADJof the city; courteous; witty, urbaneIIcity wit, urbane man -
5 urbanus
urbānus, a, um, adj. [urbs], of or belonging to the city or town, city-, town- (opp. rusticus; cf.: urbicus, oppidanus).I.Lit.A.Adj.:2.nostri majores non sine causā praeponebant rusticos Romanos urbanis,
Varr. R. R. 2, praef. §1: rustica et urbana vita,
id. ib. 3, 1, 1:vita (opp. rustica),
Quint. 2, 4, 24; cf. Ter. Ad. 1, 1, 17:urbani assidui cives, quos scurras vocant,
Plaut. Trin. 1, 2, 165:scurra,
id. Most. 1, 1, 14:leges,
id. Rud. 4, 3, 85:tribus,
Cic. de Or. 1, 9, 38:praetor,
Caes. B. C. 3, 20:plebes,
Sall. C. 37, 4:servitia,
id. ib. 24, 4:exercitus,
Liv. 27, 3, 9:administratio rei publicae (opp. provincialis),
Cic. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:res,
Plaut. Cas. 1, 13; Caes. B. G. 7, 6:motus,
id. ib. 7, 1:luxus,
Tac. A. 2, 44: praedia, land and houses, all land covered by buildings (v. praedium), Dig. 50, 16, 198; 8, 1, 1; cf. ib. 8, tit. 2:fundus,
Cato, R. R. 8, 2:rus,
Just. 31, 2:cohortes,
Dig. 25, 1, 8, § 9.—Subst.: urbā-nus, i, m., an inhabitant of a city, a city man, citizen:B.urbani fiunt rustici,
Plaut. Merc. 4, 3, 15 sq.:omnes urbani, rustici,
Cic. Fin. 2, 23, 77:sermo omnis non modo urbanorum, sed etiam rusticorum,
id. Or. 24, 81:otiosi,
Liv. 5, 20, 6:obrepere urbanis,
Plin. Ep. 9, 20, 2.—Esp., devoted to the city, fond of city life:II. A.diligere secessum, quem tu nimis urbanus es, nisi concupiscis,
Plin. Ep. 2, 17, 29.—In a good sense.1.Polished, refined, cultivated, courteous, affable, urbane (syn.:b.comis, humanus): hominem non solum sapientem, verum etiam, ut nunc loquimur urbanum,
Cic. Fam. 3, 8, 3; cf. Quint. 8, 3, 34 sq.; so Cic. Verr. 2, 1, 6, § 17.—Transf., of plants, improved, cultivated, ornamental: sunt arborum quaedam urbaniores, quas his placet nominibus distinguere. Hae mites, quae fructu atque aliqua dote umbrarumve officio humaniusjuvant, non improbe dicantur urbanae. Plin. 16, 19, 32, § 78:2.acanthi topiariae et urbanae herbae,
id. 22, 22, 34, § 76.—Of speech.a.In gen., refined, polished, elegant. nice, choice:b.in vocibus nostrorum oratorum recinit quiddam et resonat urbanius,
Cic. Brut. 46, 171:genus dicendi,
Quint. 2, 8, 4:os facile, explanatum, jucundum, urbanum, id est, in quo nulla neque rusticitas neque peregrinitas resonet,
id. 11, 3, 30:distinctior et urbanior et altior Cicero,
Tac. Or. 18.—In [p. 1935] partic., of wit, witty, humorous, facetious: urbanus homo erit, cujus multa bene dicta responsaque erunt: et qui in sermonibus, circulis, conviviis, item in contionibus, omni denique loco ridicule commodeque dicet, Domit. Mars. ap. Quint. 6, 3, 105:B.dictum per se urbanum,
id. 6, 3, 54:circumfertur Marcii Philippi velut urbanissimum factum atque dictum,
Col. 8, 16, 3:qui est in isto genere urbanissimus,
Cic. Cael. 15, 36:Romani veteres atque urbani sales,
id. Fam. 9, 15, 2:homines lauti et urbani,
id. Verr. 2, 1, 6, § 17:hic tibi comis et urbanus liberque videtur,
witty, clever, Hor. S. 1, 4, 90:urbanus coepit haberi,
id. Ep. 1, 15, 27:in senatu dicax et urbanus et bellus,
Plin. Ep. 4, 25, 3:urbanos qui illa censuerunt dicam an miseros? Dicerem urbanos, si senatum deceret urbanitas,
id. ib. 8, 6, 3.—In a bad sense, bold, forward, impudent:1.frontis ad urbanae descendi praemia,
Hor. Ep. 1, 9, 11:audacia,
Cic. Prov. Cons. 4, 8.— Adv.: urbānē (acc. to II. A.).Courteously, civilly, affably, politely, urbanely:2.severe et graviter et prisce agere, an remisse ac leniter et urbane,
Cic. Cael. 14, 33:urbanius agere,
id. ib. 15, 36: urbanissime et prudentissime adjuvit, Treb. Gallien. 14.—More freq., -
6 urbs
urbs, urbis (dat. VRBEI, Corp. Inscr. Lat. 206), f. [Sanscr. vardh-, to make strong; cf. Pers. vard-ana, city], a walled town, a city.I.Lit.1.In gen.:2.hi coetus sedem primum certo loco domiciliorum causā constituerunt: quam cum locis manuque sepsissent, ejusmodi conjunctionem tectorum oppidum vel urbem appellaverunt, delubris distinctam spatiisque communibus,
Cic. Rep. 1, 26, 41; cf.:post ea qui fiebat orbis, urbis principium,
Varr. L. L. 5, § 143 Müll.: urbs dicitur ab orbe, quod antiquae civitates in orbem flebant, id. ap. Serv. Verg. A. 1, 12:interea Aeneas urbem designat aratro,
Verg. A. 5, 755 Serv.:veni Syracusas, quod ab eā urbe... quae tamen urbs, etc.,
Cic. Phil. 1, 3, 7: certabant urbem Romam Remoramne vocarent, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 85 Vahl.): arce et urbe sum orba, id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 114 ib.):urbes magnae et imperiosae,
id. Rep. 1, 2, 3:urbs illa praeclara (Syracusae),
id. ib. 3, 31, 43:duabus urbibus eversis inimicissimis huic imperio,
id. Lael. 3, 11.— Rarely, and mostly poet., with the name of the city in gen.:urbs Patavi, Buthroti,
Verg. A. 1, 247; 3, 293:Cassius in oppido Antiochiae cum omni exercitu,
Cic. Att. 5, 18, 1.—With adj. prop.: urbs Romana = Roma, Liv. 9, 41, 16; 22, 37, 12; 40, 36, 14; Flor. 1, 13, 21.—Of other cities (rare and post-class.):Lampsacenae urbis salus,
Val. Max. 7, 3, ext. 4: in urbe Aquilejensi, Paul. v. S. Ambros. 32:urbs urbium,
a metropolis, Flor. 2, 6, 35.—In partic., the city of Rome (like astu, of Athens):B.postquam Urbis appellationem, etiamsi nomen proprium non adiceretur, Romam tamen accipi sit receptum,
Quint. 6, 3, 103; cf. id. 8, 2, 8; 8, 5, 9:hujus urbis condendae principium profectum a Romulo,
Cic. Rep. 2, 2, 4; cf. id. ib. 1, 47, 71; 1, 1, 1;1, 37, 58: (Caesar) maturat ab urbe proficisci,
Caes. B. G. 1, 7:de urbe augendā quid sit promulgatum, non intellexi,
Cic. Att. 13, 20, 1:conditor urbis (Romulus),
Ov. F. 1, 27:(pater) Dextera sacras jaculatus arces Terruit urbem,
Hor. C. 1, 2, 4:minatus urbi vincla,
id. Epod. 9, 9;called also urbs aeterna,
Amm. 14, 6, 1.— Ad urbem esse, to stop at or near Rome; in publicists' lang., of returning generals, who had to remain outside of the city till the Senate decreed them the right of entrance;or of provincial magistrates who were preparing for departure to their provinces,
Cic. Verr. 1, 15, 45 Ascon.; 2, 2, 6, § 17; Sall. C. 30, 4; Caes. B. C. 6, 1.—Transf., as in Engl.1.The city, for the citizens (rare; cf.2.civitas): invadunt urbem somno vinoque sepultam,
Verg. A. 2, 265:maesta attonitaque,
Juv. 11, 198: bene moratae, Auct. ap. Quint. 8, 6, 24.—The capital city, metropolis (post-class.):* II.si tam vicinum urbi municipium sit, ut, etc.,
Dig. 39, 2, 4 fin.; Cod. Th. 14, 1, 3.—Trop.:urbem philosophiae, mihi crede, proditis, dum castella defenditis,
i. e. the main point, Cic. Div. 2, 16, 37. -
7 urbānitās
urbānitās ātis, f [urbanus], a living in the city, city life, life in Rome: desideria urbis et urbanitatis.— City fashion, city manners, refinement, elegance, politeness, courtesy, affability, urbanity: addo urbanitatem, quae est virtus: urbanitate quādam quasi colorata oratio.— Wit, humor, pleasantry, raillery: in hominum facetorum urbanitatem incurrere.— Trickery, knavery, Ta.* * *city living, city life/manners, life in Rome; sophistication, polish, wit -
8 urbs
urbs urbis, f a walled town, city: Interea Aeneas urbem designat aratro, V.: Certabant urbem Romam Remoramne vocarent, Enn. ap. C.: urbes magnae atque imperiosae: duabus urbibus eversis: Romana (i. e. Roma), L.—Poet., with gen. of name: urbs Patavi, V.—Rome, the city of Rome: (Caesar) maturat ab urbe proficisci, Cs.: conditor urbis (Romulus), O.: (pater) Terruit urbem, H.: ad urbem cum esset, i. e. close to Rome: ei utrique ad urbem inperatores erant, S.—An acropolis, citadel, Cu.—The city, citizens: somno vinoque sepulta, V.: maesta attonitaque, Iu.— Fig., a city, citadel, centre: urbem philosophiae proditis.* * *city; City of Rome -
9 civitas
cīvĭtas, ātis ( gen. plur. civitatium, Cic. Rep. 1, 34, 51; id. Leg. 2, 4, 9; Caes. B. G. 4, 3; 5, 22; Sall. C. 40, 2; Liv. 1, 17, 4; 2, 6, 5; 33, 20, 11 Drak.; 42, 30, 6; 42, 44, 1; 45, 34, 1; Vell. 2, 42, 2; Quint. 2, 16, 4 N. cr.; Suet. Tit. 8 Oud.; Cornut. ap. Charis. p. 100 P.; cf. Varr. L. L. 8, § 66; Prisc. p. 771 P.; Neue, Formenl. 1, 268), f. [civis].I.Abstr., the condition or privileges of a ( Roman) citizen, citizenship, freedom of the city (upon its conditions, v. Zimmern, Rechtsgesch. 2, § 123 sq.;B.Dict. of Antiq. p. 260 sqq.): Cato, cum esset Tusculi natus, in populi romani civitatem susceptus est: ita, cum ortu Tusculanus esset, civitate Romanus, etc.,
Cic. Leg. 2, 2, 5:donare aliquem civitate,
id. Balb. 13, 20; Suet. Caes. 24; 42; 76; id. Aug. 47; id. Tib. 51; id. Ner. 24:dare civitatem alicui,
Cic. Arch. 4, 7; 5, 10; Liv. 1, 28, 7; 8, 14, 8; Suet. Aug. 40; id. Galb. 14: accipere aliquem in civitatem, [p. 347] Cic. Off. 1, 11, 35:adsciscere in civitatem,
Liv. 6, 40, 4:ascribere aliquem in civitatem,
Cic. Arch. 4, 6:aliquem foederatis civitatibus ascribere,
id. ib. 4, 7:in aliis civitatibus ascriptus,
id. ib. 5, 10:assequi,
Tac. A. 11, 23:consequi,
Cic. Balb. 13, 31:deponere,
id. Caecin. 34, 100:decedere de civitate,
id. Balb. 5, 11:dicare se civitati,
id. ib. 11, 28:in civitatem,
id. ib. 12, 30:eripere,
id. Caecin. 34, 99:habere,
id. Balb. 13, 31:impertiri civitatem,
id. Arch. 5, 10:furari civitatem,
id. Balb. 2, 5:petere,
Suet. Caes. 8:Romanam assequi,
Tac. A. 11, 23:adipisci,
Suet. Aug. 40:Romanam usurpare,
id. Calig. 38; id. Claud. 25:amittere civitatem,
Cic. Caecin. 34, 98:adimere,
id. ib.; Suet. Caes. 28:petere,
id. ib. 8:negare,
id. Aug. 40:jus civitatis,
Cic. Caecin. 34, 98; id. Arch. 5, 11:recipere aliquem in civitatem,
id. Caecin. 34, 100; id. Arch. 10,22; id. Balb. 13, 31:relinquere,
id. Caecin. 34, 100:retinere civitatem,
id. Balb. 12, 30:retinere aliquem in civitate,
id. Lig. 11, 33:ademptio civitatis,
id. Dom. 30, 78:commemoratio,
id. Verr. 2, 5, 62, § 162:nomen,
id. ib.:ereptor,
id. Dom. 30, 81.—Trop.:II.ut oratio Romana plane videatur, non civitate donata,
Quint. 8, 1, 3; cf.:civitate Romanā donare agricolationem,
Col. 1, 1, 12:verbum hoc a te civitate donatum,
naturalized, Gell. 19, 3, 3; Sen. Ep. 120, 4; id. Q. N. 5, 16, 4.—More freq.,Concr., the citizens united in a community, the body - politic, the state, and as this consists of one city and its territory, or of several cities, it differs from urbs, i.e. the compass of the dwellings of the collected citizens;2.but sometimes meton., = urbs, v. B.: concilia coetusque hominum jure sociati, quae civitates appellantur,
Cic. Rep. 6, 13, 13:tum conventicula hominum, quae postea civitates nominatae sunt, tum domicilia conjuncta, quas urbes dicimus, etc.,
id. Sest. 42, 91; cf.: omnis populus, qui est talis coetus multitudinis, qualem exposui; omnis civitas, quae est constitutio populi;omnis res publica, quae populi res est, etc.,
id. Rep. 1, 26, 41:quia sapiens non sum, nec haec urbs nec in eā civitas... non dubitavisset, quin et Roma urbs (esset), et eam civitas incoleret,
id. Ac. 2, 45, 137:aucta civitate magnitudine urbis,
Liv. 1, 45, 1:Orgetorix civitati persuasit, ut de finibus suis cum omnibus copiis exirent,
Caes. B. G. 1, 2 Oud.; so id. ib. 1, 4; 1, 19; 1, 31; cf. Sisenn. ap. Non. p. 429, 15:civitates aut nationes devictae,
Cic. Off. 1, 11, 35; Sall. C. 31, 1; Liv. 21, 1, 2:io triumphe non semel dicemus civitas omnis,
Hor. C. 4, 2, 51; cf. id. Epod. 16, 36 and 18:cum civitas in foro exspectatione erecta staret,
Liv. 3, 47, 1; so id. 2, 37, 5; 26, 18, 6; 34, 41, 1; Tac. A. 3, 11; Suet. Calig. 6; id. Tib. 17; 42:civitates aut condere novas aut conservare jam conditas,
Cic. Rep. 1, 7, 12; id. Sull. 9, 28; id. Rep. 1, 8, 13; 1, 3, 5:omnis civitas Helvetia in quattuor pagos divisa est,
Caes. B. G. 1, 12:quae pars civitatis Helvetiae, etc.,
id. ib.:non longe a Tolosatium finibus, quae civitas est in provinciā,
id. ib. 1, 10:Ubii, quorum fuit civitas ampla atque florens,
id. ib. 4, 3:Rhodiorum civitas, magna atque magnifica,
Sall. C. 51, 5; cf. id. J. 69, 3:Heraclea quae est civitas aequissimo jure ac foedere,
Cic. Arch. 4, 6 et saep.:administrare civitatem,
id. Off. 1, 25, 88:mutari civitatum status,
id. Leg. 3, 14, 32; so,civitatis status,
Quint. 6, 1, 16; 11, 1, 85:(legibus) solutis stare ipsa (civitas) non possit,
id. 11, 1, 85:lege civitatis,
id. 12, 10, 26; cf. id. 5, 10, 25:mos civitatis,
id. 10, 1, 107; 12, 3, 7; 1, 2, 2.—Of Plato's ideal republic:si in illā commenticiā Platonis civitate res ageretur,
Cic. de Or. 1, 53, 230.—Trop.:B.civitas caelitum,
Plaut. Rud. prol. 2:ut jam universus hic mundus una civitas sit communis deorum atque hominum existimanda,
Cic. Leg. 1, 7, 23.—Meton., = urbs, a city (rare and mostly post-Aug.; not in Cic. or Cæs.): civitatem incendere, Enn. ap. Non. p. 429, 5 (Trag. 382 Vahl.):2.cum errarem per totam civitatem,
Petr. 8, 2; cf. id. 8, 141 fin.:Lingonum,
Tac. H. 1, 54; 1, 64:ab excidio civitatis,
id. ib. 1, 63;1, 69: circumjectae civitates,
id. ib. 3, 43:muri civitatis,
id. ib. 4, 65; id. A. 6, 42:pererrata nocturnis conversationibus,
Sen. Ben. 6, 32, 1:expugnare civitatem,
Quint. 8, 3, 67; cf.:expugnandae civitates,
id. 12, 9, 2:plurimas per totum orbem civitates, terrae motu aut incendio afflictas restituit in melius,
Suet. Vesp. 17; cf. id. Tit. 8; id. Tib. 84 fin.; Lact. 2, 7, 19.— -
10 Heraclea
Hēraclēa or Hēraclīa, ae, f., = Hêrakleia (city of Heracles or Hercules), the name of several cities. —In partic.I.A seaport of Lucania, on the river Siris, a colony of Tarentum, and the birthplace of the painter Zeuxis, now Policoro, Mel. 2, 4, 8; Plin. 3, 11, 15, § 97; Cic. Arch. 4, 6; Liv. 1, 18; 8, 24.—B.Deriv.: Hēraclēen-ses or Hēraclīenses, ĭum, m., the inhabitants of Heraclea, Heracleans, Cic. Arch. 4, 6 sq.; id. Balb. 8, 21.—II.A very ancient city of Sicily, a colony from Crete, called in earlier times Minoa, now Capo Bianco, Mel. 2, 7, 16; Cic. Verr. 2, 2, 50, § 125; Liv. 24, 35; 25, 40.—B.Deriv.: Hēraclēenses or Hēraclīenses, ĭum, m., the inhabitants of Heraclea, Heracleans, Cic. Verr. 2, 3, 43.—III.A city of Phthiotis in Thessaly, near Thermopylœ, a colony of Sparta, formerly Trachis, Liv. 28, 5, 13 sq.; Just. 13, 5, 8.—IV.Heraclea Sintica or Heraclea ex Sintiis, a city in Pœonia, on the western bank of the Strymon, now Melenik, Caes. B. C. 3, 79, 3; Liv. 42, 51, 7.—V.A maritime town of Pontus, also with the epithet Pontica, now Erekli or Eregri, Mel. 1, 19, 7; Plin. 6, 1, 1, § 4; Liv. 42, 56. -
11 Heracleenses
Hēraclēa or Hēraclīa, ae, f., = Hêrakleia (city of Heracles or Hercules), the name of several cities. —In partic.I.A seaport of Lucania, on the river Siris, a colony of Tarentum, and the birthplace of the painter Zeuxis, now Policoro, Mel. 2, 4, 8; Plin. 3, 11, 15, § 97; Cic. Arch. 4, 6; Liv. 1, 18; 8, 24.—B.Deriv.: Hēraclēen-ses or Hēraclīenses, ĭum, m., the inhabitants of Heraclea, Heracleans, Cic. Arch. 4, 6 sq.; id. Balb. 8, 21.—II.A very ancient city of Sicily, a colony from Crete, called in earlier times Minoa, now Capo Bianco, Mel. 2, 7, 16; Cic. Verr. 2, 2, 50, § 125; Liv. 24, 35; 25, 40.—B.Deriv.: Hēraclēenses or Hēraclīenses, ĭum, m., the inhabitants of Heraclea, Heracleans, Cic. Verr. 2, 3, 43.—III.A city of Phthiotis in Thessaly, near Thermopylœ, a colony of Sparta, formerly Trachis, Liv. 28, 5, 13 sq.; Just. 13, 5, 8.—IV.Heraclea Sintica or Heraclea ex Sintiis, a city in Pœonia, on the western bank of the Strymon, now Melenik, Caes. B. C. 3, 79, 3; Liv. 42, 51, 7.—V.A maritime town of Pontus, also with the epithet Pontica, now Erekli or Eregri, Mel. 1, 19, 7; Plin. 6, 1, 1, § 4; Liv. 42, 56. -
12 Heraclia
Hēraclēa or Hēraclīa, ae, f., = Hêrakleia (city of Heracles or Hercules), the name of several cities. —In partic.I.A seaport of Lucania, on the river Siris, a colony of Tarentum, and the birthplace of the painter Zeuxis, now Policoro, Mel. 2, 4, 8; Plin. 3, 11, 15, § 97; Cic. Arch. 4, 6; Liv. 1, 18; 8, 24.—B.Deriv.: Hēraclēen-ses or Hēraclīenses, ĭum, m., the inhabitants of Heraclea, Heracleans, Cic. Arch. 4, 6 sq.; id. Balb. 8, 21.—II.A very ancient city of Sicily, a colony from Crete, called in earlier times Minoa, now Capo Bianco, Mel. 2, 7, 16; Cic. Verr. 2, 2, 50, § 125; Liv. 24, 35; 25, 40.—B.Deriv.: Hēraclēenses or Hēraclīenses, ĭum, m., the inhabitants of Heraclea, Heracleans, Cic. Verr. 2, 3, 43.—III.A city of Phthiotis in Thessaly, near Thermopylœ, a colony of Sparta, formerly Trachis, Liv. 28, 5, 13 sq.; Just. 13, 5, 8.—IV.Heraclea Sintica or Heraclea ex Sintiis, a city in Pœonia, on the western bank of the Strymon, now Melenik, Caes. B. C. 3, 79, 3; Liv. 42, 51, 7.—V.A maritime town of Pontus, also with the epithet Pontica, now Erekli or Eregri, Mel. 1, 19, 7; Plin. 6, 1, 1, § 4; Liv. 42, 56. -
13 Heraclienses
Hēraclēa or Hēraclīa, ae, f., = Hêrakleia (city of Heracles or Hercules), the name of several cities. —In partic.I.A seaport of Lucania, on the river Siris, a colony of Tarentum, and the birthplace of the painter Zeuxis, now Policoro, Mel. 2, 4, 8; Plin. 3, 11, 15, § 97; Cic. Arch. 4, 6; Liv. 1, 18; 8, 24.—B.Deriv.: Hēraclēen-ses or Hēraclīenses, ĭum, m., the inhabitants of Heraclea, Heracleans, Cic. Arch. 4, 6 sq.; id. Balb. 8, 21.—II.A very ancient city of Sicily, a colony from Crete, called in earlier times Minoa, now Capo Bianco, Mel. 2, 7, 16; Cic. Verr. 2, 2, 50, § 125; Liv. 24, 35; 25, 40.—B.Deriv.: Hēraclēenses or Hēraclīenses, ĭum, m., the inhabitants of Heraclea, Heracleans, Cic. Verr. 2, 3, 43.—III.A city of Phthiotis in Thessaly, near Thermopylœ, a colony of Sparta, formerly Trachis, Liv. 28, 5, 13 sq.; Just. 13, 5, 8.—IV.Heraclea Sintica or Heraclea ex Sintiis, a city in Pœonia, on the western bank of the Strymon, now Melenik, Caes. B. C. 3, 79, 3; Liv. 42, 51, 7.—V.A maritime town of Pontus, also with the epithet Pontica, now Erekli or Eregri, Mel. 1, 19, 7; Plin. 6, 1, 1, § 4; Liv. 42, 56. -
14 Nicaea
I. A.A city in Bithynia, on Lake Ascanius, formerly called Antigonia, the mod. Isnik or Nice, Cic. Planc. 34, 84; id. Att. 14, 1, 2; Cat. 46, 5; Plin. Ep. 10, 49, 1; Plin. 5, 22, 43, § 148.—B.A city in Locris, near Thermopylæ, Liv. 28, 5, 18; 32, 32; 35.—C.An Indian city on the Hydaspes, founded by Alexander the Great, Curt. 9, 3, 23; Just. 12, 8, 8.—D.A city in Liguria, a colony of Marseilles, Plin. 3, 5, 7, § 47.—II.Derivv.A.Nīcaeensis ( Nīcensis, Plin. Ep. 10, 48), e, adj., Nicene, Plin. 7, 2, 2, § 12.— As subst. plur., the inhabitants of Nicæa, in Bithynia, Cic. Fam. 13, 61 fin. —B.Nī-caenus, a, um, adj., Nicene: Nicaena fides, the confession of faith established at the Council of Nice, Cod. Th. 1, 1, 2. -
15 Nicaeensis
I. A.A city in Bithynia, on Lake Ascanius, formerly called Antigonia, the mod. Isnik or Nice, Cic. Planc. 34, 84; id. Att. 14, 1, 2; Cat. 46, 5; Plin. Ep. 10, 49, 1; Plin. 5, 22, 43, § 148.—B.A city in Locris, near Thermopylæ, Liv. 28, 5, 18; 32, 32; 35.—C.An Indian city on the Hydaspes, founded by Alexander the Great, Curt. 9, 3, 23; Just. 12, 8, 8.—D.A city in Liguria, a colony of Marseilles, Plin. 3, 5, 7, § 47.—II.Derivv.A.Nīcaeensis ( Nīcensis, Plin. Ep. 10, 48), e, adj., Nicene, Plin. 7, 2, 2, § 12.— As subst. plur., the inhabitants of Nicæa, in Bithynia, Cic. Fam. 13, 61 fin. —B.Nī-caenus, a, um, adj., Nicene: Nicaena fides, the confession of faith established at the Council of Nice, Cod. Th. 1, 1, 2. -
16 Nicaenus
I. A.A city in Bithynia, on Lake Ascanius, formerly called Antigonia, the mod. Isnik or Nice, Cic. Planc. 34, 84; id. Att. 14, 1, 2; Cat. 46, 5; Plin. Ep. 10, 49, 1; Plin. 5, 22, 43, § 148.—B.A city in Locris, near Thermopylæ, Liv. 28, 5, 18; 32, 32; 35.—C.An Indian city on the Hydaspes, founded by Alexander the Great, Curt. 9, 3, 23; Just. 12, 8, 8.—D.A city in Liguria, a colony of Marseilles, Plin. 3, 5, 7, § 47.—II.Derivv.A.Nīcaeensis ( Nīcensis, Plin. Ep. 10, 48), e, adj., Nicene, Plin. 7, 2, 2, § 12.— As subst. plur., the inhabitants of Nicæa, in Bithynia, Cic. Fam. 13, 61 fin. —B.Nī-caenus, a, um, adj., Nicene: Nicaena fides, the confession of faith established at the Council of Nice, Cod. Th. 1, 1, 2. -
17 Nicensis
I. A.A city in Bithynia, on Lake Ascanius, formerly called Antigonia, the mod. Isnik or Nice, Cic. Planc. 34, 84; id. Att. 14, 1, 2; Cat. 46, 5; Plin. Ep. 10, 49, 1; Plin. 5, 22, 43, § 148.—B.A city in Locris, near Thermopylæ, Liv. 28, 5, 18; 32, 32; 35.—C.An Indian city on the Hydaspes, founded by Alexander the Great, Curt. 9, 3, 23; Just. 12, 8, 8.—D.A city in Liguria, a colony of Marseilles, Plin. 3, 5, 7, § 47.—II.Derivv.A.Nīcaeensis ( Nīcensis, Plin. Ep. 10, 48), e, adj., Nicene, Plin. 7, 2, 2, § 12.— As subst. plur., the inhabitants of Nicæa, in Bithynia, Cic. Fam. 13, 61 fin. —B.Nī-caenus, a, um, adj., Nicene: Nicaena fides, the confession of faith established at the Council of Nice, Cod. Th. 1, 1, 2. -
18 Olbia
Olbĭa, ae, f., = Olbia, the name of several cities.I.A city in Pamphylia, Plin. 5, 27, 26, § 96.—II. B.Olbĭānus, a, um, adj.: sinus, now Golfo d' Izmid, Mela, 1, 19, 4.—III.A city in Gallia Narbonensis, Mela, 2, 5.—IV.A city in Sardinia, now Terranova, Cic. Q. Fr. 2, 6, 7; 2, 8, 1; Flor. 2, 2, 6; Val. Max. 5, 1, 2.—Hence, Olbĭensis, e, adj., of or belonging to Olbia, Olbian: epistula. from Olbia, Cic. Q. Fr. 2, 3, 7:ager,
the territory of Olbia, Liv. 27, 6. -
19 Olbianus
Olbĭa, ae, f., = Olbia, the name of several cities.I.A city in Pamphylia, Plin. 5, 27, 26, § 96.—II. B.Olbĭānus, a, um, adj.: sinus, now Golfo d' Izmid, Mela, 1, 19, 4.—III.A city in Gallia Narbonensis, Mela, 2, 5.—IV.A city in Sardinia, now Terranova, Cic. Q. Fr. 2, 6, 7; 2, 8, 1; Flor. 2, 2, 6; Val. Max. 5, 1, 2.—Hence, Olbĭensis, e, adj., of or belonging to Olbia, Olbian: epistula. from Olbia, Cic. Q. Fr. 2, 3, 7:ager,
the territory of Olbia, Liv. 27, 6. -
20 Olbiensis
Olbĭa, ae, f., = Olbia, the name of several cities.I.A city in Pamphylia, Plin. 5, 27, 26, § 96.—II. B.Olbĭānus, a, um, adj.: sinus, now Golfo d' Izmid, Mela, 1, 19, 4.—III.A city in Gallia Narbonensis, Mela, 2, 5.—IV.A city in Sardinia, now Terranova, Cic. Q. Fr. 2, 6, 7; 2, 8, 1; Flor. 2, 2, 6; Val. Max. 5, 1, 2.—Hence, Olbĭensis, e, adj., of or belonging to Olbia, Olbian: epistula. from Olbia, Cic. Q. Fr. 2, 3, 7:ager,
the territory of Olbia, Liv. 27, 6.
См. также в других словарях:
City of London School — Motto Domine Dirige Nos Established 1442 Type Boys … Wikipedia
City of Clarence — Tasmania The City of Clarence Population: 52,935 … Wikipedia
City of Heroes — Boxart Developer(s) Cryptic Studios Paragon Studios Publisher(s) … Wikipedia
City vs Country Origin — Sport Rugby league football Instituted 1987 Number of teams 2 Country Australia … Wikipedia
City of London (UK Parliament constituency) — City of London Former Borough constituency for the House of Commons 1298 (1298)–1950 (1950) … Wikipedia
City University London — Motto To serve mankind Established 1966 – gained University Status by Royal Charter 1894 – Northampton Endowment … Wikipedia
City of Military Glory — (Russian: «Город воинской славы») is an honorary title bestowed upon the citizenry of Russian cities, where soldiers had displayed courage and heroism during the Great Patriotic War.[1] The award, which to date has been bestowed upon 27 cities,… … Wikipedia
City of Westminster — London borough, City Palace of Westminster … Wikipedia
City and Guilds of London Institute — Established 1878 Location London … Wikipedia
City of London Police — Logo of the City of London Police. Agency overview … Wikipedia
City Island, Bronx — City Island … Wikipedia